به گفته محققان، “بیبی سیارک” فقط یک کودک نوپا در سال های فضایی است

روش جدید این کار را تکمیل می کند و مزایایی دارد: برای گرفتن تصاویر نزدیک به فضاپیمای گران قیمت نیاز ندارد. ممکن است در مواردی که سطوح سیارکی دستخوش تغییرات اخیر شده اند، دقیق تر باشد. به گفته محققان، و می‌تواند برای اجرام ثانویه در ده‌ها سیستم دوتایی شناخته‌شده دیگر که 15 درصد از سیارک‌های نزدیک به زمین را تشکیل می‌دهند، اعمال شود.

“پیدا کردن سن سیارک ها برای درک آنها مهم است، و این یکی در مقایسه با سن منظومه شمسی بسیار جوان است، به این معنی که تا حدودی اخیرا شکل گرفته است.” کولبی مریل، دانشجوی دکتری مهندسی هوافضا. “به دست آوردن سن این یک بدن می تواند به ما در درک کل جمعیت کمک کند.”

برای خبرنامه روزانه دوز ثبت نام کنید و بهترین اخبار علمی را از سراسر وب هر روز صبح مستقیماً به صندوق ورودی خود تحویل بگیرید؟ به آسانی صبح یکشنبه است.

مریل اولین نویسنده کتابسن (152830) دینکینش-سلام توسط نظریه جزر و مد سکولار-BYORP محدود شده است“، منتشر شده در نجوم و اخترفیزیک.

مریل، متخصص دینامیک که بخشی از ناسا بود ماموریت دوگانه تغییر جهت سیارک (DART).، زمانی که فضاپیمای لوسی در 1 نوامبر 2023 از کنار دینکینش عبور کرد و به طور غیرمنتظره ای Selam را پیدا کرد، از نزدیک تماشا کرد. مریل گفت که دومی “یک جسم بسیار منحصر به فرد و پیچیده” است – یک به اصطلاح “دودویی تماسی”، متشکل از دو لوب که اساساً انبوهی از زباله هستند که به هم چسبیده اند و اولین مورد از نوع خود که بر فراز دیگری می چرخد. سیارک

به گفته محققان، سیارک های دوتایی اجرام پیچیده و جذاب دینامیکی هستند که درگیر چیزی شبیه به طناب کشی هستند. جاذبه ای که بر روی اجسام اثر می گذارد باعث تورم فیزیکی آنها می شود و باعث ایجاد جزر و مد می شود که به آرامی انرژی سیستم را کاهش می دهد. در همین حال، تابش خورشیدی نیز انرژی سیستم دوتایی را با اثری به نام اثر دوتایی Yarkowski-O’Keefe-Radziewski-Padak (BYORP) تغییر می دهد. در نهایت، سیستم به تعادلی خواهد رسید که در آن جزر و مد و BYORP به یک اندازه قوی هستند – یک بن بست طناب کشی.

با فرض اینکه این نیروها در تعادل هستند، و با ترکیب داده های سیارکی که توسط ماموریت لوسی به اشتراک گذاشته شده است، محققان محاسبه کردند که چه مدت طول می کشد تا سلم به وضعیت فعلی خود پس از تشکیل از مواد سطحی پرتاب شده از دینکینش که به سرعت در حال چرخش است، برسد. در طول مسیر، تیم گفت که معادلات موجود را که فرض می‌کردند هر دو جسم به یک اندازه چگال هستند و جرم جسم ثانویه را نادیده می‌گرفت، بهبود بخشید. با انجام تقریباً 1 میلیون محاسبه با پارامترهای مختلف، نتایج میانگین سنی Selam را 3 میلیون سال به دست آورد که محتمل ترین نتیجه آن 2 میلیون سال است.

محققان امیدوارند روش جدید پیری خود را در سایر سیستم‌های دوتایی که در آن دینامیک به خوبی مشخص می‌شود، حتی بدون پروازهای نزدیک، اعمال کنند.

این روش که همزمان با شمارش دهانه‌ها استفاده می‌شود، می‌تواند به محدود کردن بهتر سن سیستم کمک کند. الکسیا کوباس، دانشجوی دکتری نجوم و علوم فضایی و یکی از نویسندگان مقاله. اگر از دو روش استفاده کنیم و آنها با یکدیگر موافق باشند، می‌توانیم مطمئن‌تر باشیم که به سن معناداری می‌رسیم که وضعیت فعلی سیستم را توصیف می‌کند.»

تصویر: ناسا

اگر محتوایی را که ایجاد می‌کنیم دوست دارید و می‌خواهید از ما حمایت کنید، لطفاً یک حامی حامی شوید! با پیوستن به انجمن ما، به مزایای انحصاری مانند دسترسی زودهنگام به آخرین محتوای ما، به‌روزرسانی‌های پشت صحنه، و امکان ارسال سؤالات و پیشنهاد موضوعاتی برای پوشش ما دسترسی خواهید داشت. حمایت شما به ما امکان می دهد به تولید محتوای باکیفیت ادامه دهیم و به مخاطبان بیشتری دسترسی پیدا کنیم.

امروز در Patreon به ما بپیوندید و بیایید با هم کار کنیم تا محتوای شگفت انگیزتری ایجاد کنیم! https://www.patreon.com/ScientificInquirer